"No Quarto da Vanda" ma powab intymnego dokumentu i fakturę malarstwa Vermeera, oferując bezlitosne, fragmentaryczne spojrzenie na garstkę zmarginalizowanych ludzi oddających się samodestrukcji, koncentrując się jednocześnie na postaci uzależnionej od heroiny Vandy Duarte.
"Ossos" dotyka tego, co jest nam bardzo znajome i rzeczy, które łatwo przywołać. Nawiązuje do Chaplina, do melodramatów z początków kina, chłopca z dzieckiem żyjących na ulicy, samochodów jeżdżących z niebezpieczną prędkością, bochenka chleba, prostytutki, dwóch lub trzech...
