Po tym, jak portugalski rząd burzy jego slumsy i przenosi go do nowego osiedla na obrzeżach Lizbony, Ventura, 75-letni imigrant z Wysp Zielonego Przylądka, nieustannie podróżuje pomiędzy nowym i starym domem, odnawiając znajomości z ludźmi z jego przeszłości.
"No Quarto da Vanda" ma powab intymnego dokumentu i fakturę malarstwa Vermeera, oferując bezlitosne, fragmentaryczne spojrzenie na garstkę zmarginalizowanych ludzi oddających się samodestrukcji, koncentrując się jednocześnie na postaci uzależnionej od heroiny Vandy Duarte.
Każda rewolucja zjada swoje dzieci. W portugalskiej historii romantycznym obrazom goździków w lufie czołgu towarzyszy wspomnienie pełnego przemocy "gorącego lata 1975". Kamienie w rękach nowych humbejwinów. Na ulicach Lizbony wyzwolenie spod władzy reżimu świętował tłum...
